دانلود آلبوم

آستان جانان نام آلبوم موسیقی سنتی ایرانی است در آواز بیات ترک و با صدای محمدرضا شجریان که در سال ۱۳۶۲ در سفارت ایتالیا در تهران اجرا و در سال ۱۳۶۴ منتشر شده‌است. آهنگسازی این آلبوم را پرویز مشکاتیان انجام داده‌است. اشعار این آلبوم از سروده‌های حافظ و باباطاهر هستند.

نوازندگان :

خواننده: محمدرضا شجریان
سنتور: پرویز مشکاتیان
تنبک: ناصر فرهنگ فر

بخش‌های آلبوم :

    پیش درآمد سروناز
    تکنوازی سنتور
    چهار مضراب سرانداز
    ساز و آواز
    ساز و آواز(شهابی، قطار)
    تصنیف آستان جانان
    تکنوازی سنتور
    تکنوازی سنتور-قطعه ضربی
    ساز و آواز(غزل حافظ)
    ساز و آواز(شعر باباطاهر)
    تصنیف شیدایی (غزل حافظ)

شعر :

ترانهٔ یکم: کی شعر تر انگیزد، خاطر که حزین باشد

غزل حافظ، مشخصات عروضی: بر وزن: مفعول مفاعیلن مفعول مفاعیلن؛ بحر: هزج مثمن اخرب

(درآمد بیات ترک)
کی شعر تر انگیزد، خاطر که حزین باشد

                                            یک نکته از این معنی، گفتیم و همین باشد

(درآمد بیات ترک)
از لعل تو گر یابم انگشتری زنهار

                                            صد ملک سلیمانم در زیر نگین باشد

(دشتی (امیری))
غمناک نباید بود از طعن حسود ای دل!

                                            شاید که چو وابینی خیر تو در این باشد

(جملهٔ اول شکسته)
هر که او نکند فهمی زین کلک خیال انگیز

                                            نقشش به حرام ار خود صورتگر چین باشد

(جملهٔ دوم شکسته)
جام می‌وخون دل هر یک به کسی دادند

                                            در دایره قسمت، اوضاع چنین باشد

(جملهٔ سوم شکسته (اوج شکسته))
در کار گلاب و گل حکم ازلی ایـن بود

                                            که این شاهد بازاری و آن پرده نشین باشد

(فرود)
آن نیست که حافظ را رندی بشد از خاطر

                                            که این سابقهٔ پیشین تا روز پسین باشد

ترانهٔ دوم: سری دیرم که سامونش نمی‌بو [ویرایش]

شعر از بابا طاهر، دیوان دو بیتی ها؛ مشخصات عروضی: بر وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (ترانه، دوبیتی)؛ بحر: هزج مسدس محذوف.

(شهابی)
سری دیرم که سامونش نمی‌بو

                                            غمی دیرم که که پایانش نمی‌بو

(شهابی)
اگر باور نداری سوی من آی

                                            ببین دردی که درمانش نمی‌بو

(قطار)
خوش آن ساعت که یار از در درآیو

                                            شو هجران و روز غم سر آیو

(قطار)
ز دل بیرون کنم جان را به صد شوق

                                            همی واجم که جایش دلبر آیو

ترانهٔ سوم: سینه مالامال درد است، ای دریغا مرهمی

غزل حافظ؛ مشخصات عروضی: بر وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن؛ بحر: هزج مثمن محذوف

(جملهٔ اول کرد بیات)
سینه مالامال درد است، ای دریغا مرهمی

                                            دل ز تنهایی به جان آمد، خدا را همدمی

(جمله دوم کرد بیات)
چشم آسایش که دارد از سپهر تیزرو

                                            ساقیا جامی به من ده تا بیاسایم دمی

(حزین فرود به شور)
زیرکی را گفتم این احوال بین و خندید و گفت

                                            صعب روزی، بوالعجب کاری، پریشان عالمی

(عشاق)
آدمی در عالم خاکی نمی‌آید به دست

                                            عالمی دیگر بباید ساخت وز نو آدمی

(عشاق و تحریر بسته نگار)
اهل کام و ناز را در کوی رندی راه نیست

                                            رهروی باید جهانسوزی، نه خامی بی غمی

(حزین فرود)
در طریق عشق بازی امن و آسایش بلاست

                                            ریش باد آن دل که با درد تو خواهد مرهمی

(سلمک فرود)
گریهٔ حافظ چه سنجد پیش استغنای عشق

                                            که اندر این طوفان نماید هفت دریا شبنمی

ترانهٔ چهارم: دلا از دست تنهایی به جانم

شعر از باباطاهر، دیوان دو بیتی ها؛ مشخصات عروضی: بر وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن؛ بحر: هزج مسدس محذوف.

(در آمد شور)
دلا از دست تنهایی به جانم

                                            ز آه و نالهٔ خود در فغانم

(دشتستانی)
شبان تار از دست جدایی

                                            کند فریاد مغز استخونم

عزیزون از غم و درد جدایی

                                            به چشمونم نمونده روشنایی

(دشتستانی)
گرفتارم به دام غربت و درد

                                            نه یاری و همدمی نه آشنایی

فلک کی بشنوه آه و فغونم

                                            به هر گردش زنه آتش به جونم

(دشتستانی)
یک عمری بگذرونم با غم و درد

                                            به کام دل نگرده آسمونم

نمی‌دونم دلم دیوونهٔ کیست

                                            اسیر نرگس مستونهٔ کیست

(قوچانی)
نمی‌دونم دل دیونه مو

                                            کجا می‌گردد و در خونه کیست

دلی دیرم که بهبودش نمی‌بو

                                            سخن‌ها می‌کرٌم سودش نمی‌بو

(سارنگی)
به بادش می‌دهم نه­ش می‌برد باد

                                            در آتش می‌نهم دودش نــمـی بو

بود درد مو و درمونم از دوست

                                            بود وصل مو و هجرونم از دوست

(خسرو و شیرین)
اگه قصابم از تن واکره پوست

                                            جدا هرگز نگرده جونم از دوست

مو آن آزرده­ی بی خانمانم

                                            سخن‌ها می‌کرٌم سودش نمی‌بو

(دشتستانی)
به بادش می‌دهم نه­ش می‌برد باد

                                            در آتش می‌نهم دودش نمی‌بو

به صحرا بنگرم صحرا ته وینم

                                            به دریا بنگرم دریا ته وینم

(غم انگیز)
به هر جا بنگرم کوه و در و دشت

                                            نشان از قامت رعنا ته وینم

مو که افسرده حالم چون ننالم

                                            شکسته پر و بالم چون ننالم

(دیلمان)
همه گویند فلانی ناله کم کن

                                            تو آیی در خیالم چون ننالم

به آهی گنبد خضرا بسوجم

                                            فلک را جمله سر تا پا بسوجم

(دشتستانی فرود به شور)
بسوجان ار نه کارم را بساجی

                                            چه فرمایی بساجی یا بسوجم؟

غم عشقت بیابون پرورم کرد

                                            هوای وصل بی بال و پرم کرد

به مو گفتی صبوری کن صبوری

                                            صبوری طرفه خاکی بر سرم کرد

 

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: