دانلود آلبوم

دستان، نام آلبوم موسیقی سنتی ایرانی است با صدای محمدرضا شجریان و با آهنگ‌سازی پرویز مشکاتیان در دستگاه چهارگاه، که در سال ۱۳۶۷ منتشر شده‌است. ترانه‌های این آلبوم از میان شعرهای سعدی و حافظ انتخاب شده‌است.

هنرمندان :

    محمدرضا شجریان: خواننده
    پرویز مشکاتیان: سنتور
    داریوش پیرنیاکان: تار
    منصور سینکی: تار
    فرخ مظهری: تار
    اردشیر کامکار: کمانچه
    سعید فرج‌پوری: کمانچه
    جمشید عندلیبی: نی
    محمد فیروزی: بربط
    بیژن کامکار: رباب
    ارژنگ کامکار: تنبک
    امیر فهیمی: قیچک

فهرست :

    قطعهٔ «چکاد»
    ساز و آواز (غزل سعدی) با همراهی سنتور پرویز مشکاتیان و تار داریوش پیرنیاکان
    قطعهٔ «دخترک ژولیده» از ساخته‌های علینقی وزیری
    ساز و آواز (دو غزل سعدی) با همراهی نی جمشید عندلیبی و کمانچه اردشیر کامکار
    تصنیف «صبح است ساقیا»، از غزلیات حافظ

ترانه‌ها :

ترانهٔ یکم: از در درآمدی و من از خود بدر شدم

آواز چهارگاه، شعر از سعدی

(جملهٔ اول درآمد)
از در درآمدی و من از خود بدر شدم

                                    گویی از این جهان به جهان دگر شدم

(جمله دوم درآمد)
گوشم به راه تا که خبر می‌دهد ز دوست

                                    صاحب خبر بیامد و من بی‌خبر شدم

(مویه)
گفتم ببینمش مگرم درد اشتیاق

                                    ساکن شود بدیدم و مشتاق تر شدم

(زابل)
چون شبنم اوفتاده بُدَم پیش آفتاب

                                    مهرم به جان رسید و به عیوق برشدم

(حصار)
دستم نداد قوّت رفتن به پیش یار

                                    چندی به پای رفتم و چندی به سر شدم

(پس حصار + اشاره به مویه + فرود)
تا رفتنش ببینم و گفتنش بشنوم

                                    از پای تا به سر همه سمع و بصر شدم

(پهلوی)
من چشم از او چگونه توانم نگاه داشت

                                    کاول نظر به دیدن او دیده‌ور شدم

(مخالف)
او را خود التفات نبودش به صید من

                                    من خویشتن اسیر کمند نظر شدم

(منصوری + فرود)
گویند روی سرخ تو سعدی چه زرد کرد

                                    اکسیر عشق در مِسَم آویخت زر شدم

ترانهٔ دوم: دوش دور از رویت ای جان [ویرایش]

آواز سه‌گاه، شعر از سعدی

(مثنوی مخالف)
دوش دور از رویت ای جان جانم از غم تاب داشت

                                    ابر چشمم؛ بر رخ از، سودای تو؛ سیلاب داشت

(مثنوی مخالف)
نه از تفکر، عقل مسکین؛ پایگاه، صبر دید

                                    نه از پریشانی، دل شوریده؛ چشم خواب داشت

(مثنوی مخالف)
نقش نامت؛ کرده دل؛ محراب تسبیح وجود

                                    تا سحر تسبیح‌گویان؛ روی، در محراب داشت

(مخالف سه‌گاه + فرود)
دیده‌ام، می‌جست؛ گفتندم، نبینی روی دوست

                                    عاقبت معلوم کردم؛ کاندرو، سیماب داشت

(مویه)
روزگار، عشق خوبان؛ شهد، فائق می‌نمود

                                    باز دانستم؛ که شهد آلوده؛ زهر ناب داشت

(منصوری)
سعدی این ره، مشکل افتاده‌است؛ در دریای عشق

                                    کاول آخر در صبوری اندکی پایاب داشت

(جمله اول درآمد سه‌گاه)
دوش، دور از رویت ای جان؛ جانم از غم، تاب داشت

                                    ابر چشمم، بر رخ از سودای تو؛ سیلاب داشت

(جمله دوم درآمد سه‌گاه)
نه از تفکر؛ عقل مسکین؛ پایگاه، صبر دید

                                    نه از پریشانی، دل شوریده چشم خواب داشت

ترانهٔ سوم: می‌برزند ز مشرق شمع فلک زبانه [ویرایش]

آواز سه‌گاه، شعر از سعدی

(اورجوزه)
می‌برزند ز مشرق شمع فلک زبانه

                                    ای ساقی صبوحی در ده می‌شبانه

(اورجوزه)
عقلم بدزد، لختی چند اختیار دانش

                                    هوشم ببر، زمانی تا کی غم زمانه

(اورجوزه)
گر سنگ فت‍نه بارد؛ فرق منش سپر کن

                                    گر تیر طع‍نه آید جان منش نشانه

(اورجوزه)
صوفی و کن‍ج خلوت سعدی و طَرف صحرا

                                    صاحب هنر نگی‍رد بر بی‌هنر بهانه

 

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: